خود آگاهی

بسمه تعالی

سلام دوستان درس جدیدی گرفته ام که می خواهم با شما در میان گذارم.

حالت صحیح ذهن چیست؟

در کلیه حالات روزانه به چه چیزی توجه داشته باشیم ؟ آیا غرق شدن در روزمره گی ها اشکالی ندارد؟

اگر به چشم های عرفا و بزگان معنوی جهان نگاه کنید متوجه تفاوتی می شوید.

مثلا چشم های علامه طباطبائی را بنگرید؟ چشم های دکتر الهی قمشه ای را ؟

چشم های گورجیف را؟ چشم های سای بابا را؟ چشم های نخودکی را ؟

متوجه می شویم که چشم های آنها بر بیرون متمرکز نیست بلکه برگشته

و درون را می نگرد!

وقتی ما در افکار و اعمال و احساسات روزمره گم می شویم یعنی در ناآگاهی قرار داریم.

در ظلمات ، که دوزخ آفرین است.اما ما باید به خود بیاییم و شاهد باشیم بر افکار و اعمال

و احساساتمان ، که نور آگاهی را بر درونمان بتابانیم تا بهشت را در درون تجربه کنیم.

به قول معروف "به خود آ تا به خدائی رسی".

این خود آگاهی موجد باز شدن چشم درون ، متوقف شدن زنجیر بی پایان افکار ، آرامش

 کم رنگ شدن منیت و غرور انسان و در نهایت فنای هویت کاذب و تجلی هویت الهی

انسان میگردد.